- Napisał
- Komentarze:DISQUS_COMMENTS
Kryteria skutecznej techniki uderzeń
W walce sportowej taekwon-do liczy się efekt końcowy tj. zwycięstwo lub porażka. Jednym z podstawowych zadań zawodnika w tej konkurencji jest zdobywanie punktów. To zaś zależy (między innymi) od skuteczności zastosowanych uderzeń. Pomimo, że na taekwon-do składa się z 3200 technik, to regulamin rywalizacji sportowej oraz używany sprzęt selekcjonuje z nich zaledwie kilkanaście. Sprawia to, że zawodnicy w swoich przygotowaniach koncentrują się głównie na kilku wybranych technikach (co później obserwujemy na macie).
Umiejętność prowadzenia walki w taekwon-do nie pojawia się w sposób naturalny. Wymaga ona skoordynowanej pracy kompetentnego trenera i zawodnika. Ważnym elementem takiej rywalizacji jest samoocena zawodnika (i trenera). Wysoka samoocena pobudza do działań na rzecz osiągania trudnych celów (tj. do zdobycia większej ilości punktów), niska samoocena prowokuje do zachowań raczej pasywnych (unikanie walki, niepodejmowanie ataków).
Definicja mówi, że działanie skuteczne to takie, które w jakimś stopniu prowadzi do skutku zamierzonego jako cel [1]. Miarą skuteczności jest tylko (i wyłącznie) stopień zbliżenia się do celu. Warto pamiętać, że zawodnicy stają często przed trudniejszymi wyborami, a mianowicie - czy warto podejmować jakieś zamierzenie. Czyli czy ich działanie będzie efektywne. Innymi słowy czy uzyskany efekt będzie warty podjętych działań.
Pomimo, że wiele różnych czynników oddziałuje na rezultat walki, to można wskazać biomechaniczne kryteria, które determinują skuteczną technikę uderzeń [2]. Należą do nich:
- Kryterium celności uderzenia – charakteryzuje skierowanie uderzenia w miejsce na ciele rywala, za które zostaną przyznane punkt lub punkty.
- Kryterium dużego pędu części uderzającej - powoduje nadanie dużego pędu obiektowi (np. pięści lub stopie) lub wywołanie (dopuszczalnego) impulsu siły uderzającej.
- Kryterium zaskoczenia przeciwnika - zaskoczenie przeciwnika zależy od skierowania uderzenia w czasie najmniej spodziewanym przez przeciwnika, powodując jego wydłużony czas obrony.Najłatwiej zaskoczyć przeciwnika jeśli:
-ma w danym momencie zachwianą równowagę,
-ma duży pęd w określonym kierunku,
-jest chwilowo pozbawiony możliwości rozwijania sił zewnętrznych (np. w fazie lotu).
Walka jest złożonym procesem poznawczym. Dlatego warto rozkładać różne ją na proste fragmenty, aby doskonalić swój warsztat trenerski. Mam nadzieje, że kompetentnym trenerom i świadomym zawodnikom pomoże to w procesie treningu.
Piśmiennictwo:
- http://mfiles.pl/pl/index.php/Skuteczno%C5%9B%C4%87
- Wąsik J. Podstawy walki sportowej i rywalizacji w taekwon-do. Projack, Częstochowa, 2013.